FV214 Conqueror (ang. "Zdobywca") – brytyjski czołg podstawowy z okresu zimnej wojny, czasami kwalifikowany jako czołg ciężki. Conqueror został zaprojektowany jako przeciwwaga dla sowieckich czołgów ciężkich z rodziny IS (IS-3, IS-4, IS-8/T-10) w tym celu został wyposażony w armatę o kalibrze 120 mm znacznie skuteczniejszą niż stosowana wówczas w czołgach Centurion Mark III armata L7 kalibru 105 mm.Armata czołgowa zastosowana w FV214 była amerykańskiej produkcji z pociskami rozdzielnego ładowania, to samo rozwiązanie zastosowano w następcy Conquerora czołgu Chieftain. Ładunki miotające były przechowywane nie w workach, lecz w miedzianych łuskach. Rozwiązanie to poważnie ograniczało ilość zabieranych ładunków, a tym samym także zapas amunicji do armaty.

Historia produkcji
 

Kadłub pochodził z projektu czołgu uniwersalnego (ang. "Universal tank") serii FV201 , który został rozpoczęty zaraz po zakończeniu prac nad czołgiem A41 Centurion. Pojazdy z serii 201 miały wykorzystywać wspólny kadłub jako nośnik różnego rodzaju uzbrojenia (artyleria samobieżna, transporter opancerzony, 3 rodzaje czołgów i.t.d)Na etapie projektowania, kadłub FV201 był wykorzystywany z wieżą czołgu Centurion w ten sposób powstał czołg FV 221 Caenarvon.W latach 1956-1959 wyprodukowano 185 czołgów Conqueror, 20 w wersji Mark I i 165 w wersji Mark II.Pojazdy nigdy nie brały udziału w działaniach wojennych.

Wersje

 

FV222 Conqueror ARV Mk II

• FV222 Conqueror ARV Mk I, wóz zabezpieczenia technicznego (ARV, Armoured Recovery Vehicle)
  • Produkcja 8 sztuk
• FV222 Conqueror ARV Mk II
  • Produkcja 20 sztuk
  • Waga: 57 ton
  • Udźwig wyciągarki: 45 ton

Użytkownicy

• Zjednoczone Królestwo 1955-1966. Tylko oddziały stacjonujące w Zachodnich Niemczech. Pułki pancerne Brytyjskiej Armii Renu (BAOR).